آسفالت و انواع آن

انواع آسفالت مخلوطي از مصالح سنگی با دانه بندی پیوسته و یک ماده چسباننده که معمولا قیر است مي باشد كه در ساخت ساخت جاده، باند فرودگاه و پشت بام ساختمان‌ها به کار گرفته می‌شود. کاربرد آسفالت در ساخت جاده‌ها است که در آن از ترکیب شن و ماسه و قیر برای ساخت بتن آسفالتی استفاده می‌شود. آسفالت از مصالح سنگی با دانه بندی پیوسته و یک ماده چسبنده که معمولا قیر است تولید می گردد. آسفالت بر اساس نوع کاربردی که دارد به شکل متفاوتی تولید می شود و زیر سازی و اجرای آسفالت می بایست توسط اکیپ های مختلف دستی و ماشین آلات اتوماتیک اجرا گردد. انواع آسفالت را می توان در 3 دسته گرم، سرد و حفاظتی تقسیم بندی كرد. نوع لایه پوششی بر سطح معابر را می توان به سادگی با توجه به حجم ترافیکی که در آن معبر طی 24 ساعت شبانه روز انجام می گیرد و نوع خاک آن انتخاب کرد. اما گاها انتخاب روکش آسفالت تا حدی ممکن است پیچیده باشد که می بایست آن را با توجه به تحقیقات و پژوهش های سنگین صورت گرفته انتخاب نمود. یکی از انواع آسفالت نوع گرم آن است که به صورت گرم با قیر مخلوط می شود و برای پخش و متراکم سازی آن نیز باید به شکل گرم مورد استفاده قرار گیرد.  آسفالت گرم مخلوطی چندین ماده مختلف از جمله مصالح سنگی مثل شن و ماده اصلی یعنی قیر است که بر اساس نوع قیر مصرفی در دمایی مابین ۱۰۵ تا ۱۶۳ درجه سانتیگراد در کارخانه ساخته میشود و برای کشیده شدن روی محدوده مورد نظر فرستاده میشود . این ماده به صورت خمیری داغ روی ناحیه کشیده میشود و با دستگاه های مخصوصی کوبیده و فشده میشوند. پس از سرد شدن به شکل جامد و بسیار مقاوم در میایند . در آسفالت سرد ممکن است قیر بر حسب ضرورت گرم شود، اما سایر مصالح بدون گرم شدن با قیر مخلوط می‌شوند. آسفالت سرد از مخلوط  سنگدانه‌ها با قیرهای محلول یا قیرآبه‌ها در دمای محیط تهیه و در همین دما پخش و متراکم می‌شود. آسفالت سرد را می‌توان در مسافت‌های زیاد حمل و سپس پخش کرد یا آن را در کارگاه انبار نمود و بعداً مورد استفاده قرار داد. در فرایند تهیه‌ی آسفالت سرد ممکن است قیر گرم شود اما بقیه‌ی موجود مصالح و اجزای تشکیل دهنده‌ی آسفالت سرد، بدون گرم شدن با قیر مخلوط می‌شوند. یکی دیگر از انواع آسفالت، آسفالت‌های حفاظتی هستند. آسفالت‌های حفاظتی به آن دسته از مخلوط‌های قیر و مصالح سنگی می‌گویند که به منظور  پوشش و محافظت از راه‌ها در مقابل عوامل جوی موجود در شرایط مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرند.

آسفالت‌های حفاظتی باعث جلوگیری از فرسایش سطح راه‌های شنی یا آسفالتی می‌شوند. آسفالت حفاظتی به راحتی قابل اجرا می‌باشد و ضخامت آن معمولا تا ۲.۵ سانتیمتر است. آسفالت حفاظتی می‌تواند کاملا قیر باشد که در این نوع آسفالت از مصالح سنگی استفاده نشده باشد و می‌توان به نوعی این نوع آسفالت را از بقیه جدا دانست. اصلی ترین کاربرد این آسفالت برای پوشش سطح پشت بام سازه ها به عنوان روکش برای ایزوگام و پیشگیری از آسیب رسیدن به آن یا معابری است که میزان بار مرده و زنده روی آن کمتر است. میزان مقاومت این نوع از آسفالت زیاد نیست و درصد قیر موجود در آن بالاتر است . در این نوع از انواع آسفالت می بایست از قیر های محلول، قیر آبه ها و یا قیر های خالص که میزان کند روانی آن پایین است بهره گیری خواهد شد. جالب توجه است که آسفالت های حفاظتی برای غیر قابل نفوذ شدن بستر معابر، بالا بردن میزان مقاومت سایشی و لغزشی راه ها و نیز بهسازی موقت رویه های موجود آسفالتی و بتنی مورد بهره برداری قرار می گیرد. مهم ترین مزیت این نوع از رویه سازی مقرون به صرفه بودن آن است چرا که برای اجرا نیاز به استفاده از تجهیزات آسفالتی در مقایسه با آسفالت گرم ندارد. همین موضوع سبب شده تا از این آسفالت به عنوان یک رویه سازی مقاوم در بخش های مختلف استفاده شود. در آسفالتهای حفاظتی از قیرهای محلول، قیرابه‌ها یا قیرهای خالص با کندروانی کم استفاده می‌شود.